.png)
MIT: Sadzenie lasów rozwiąże problem globalnego ocieplenia
FAKT: Stworzone na nowo ekosystemy nie są w stanie zaabsorbować tak wielkich ilości CO2 jak lasy pierwotne.
Rozważna gospodarka leśna może spowodować ograniczenie wzrostu stężenia CO2 w atmosferze. Nie jest ona natomiast metodą wystarczającą do skompensowania emisji CO2. IPCC w swoim raporcie szacuje, że dzięki gospodarce leśnej możemy zredukować między 1,27 a 4,23 miliarda ton CO2 rocznie w skali globalnej (dane dla 2030 roku). Odpowiada to jednak sumie emisji 10-krotnie mniejszych od tych, które emitujemy do atmosfery.[1] Warto także zwrócić uwagę na fakt, że młode ekosystemy absorbując węgiel emitują go więcej, niż są w stanie wchłonąć, a tempo wychwytywania CO2 wraz z wiekiem drzew spada, jest on więc składowany w postaci gnijącej materii, co z kolei powoduje emisję dwutlenku węgla, który nie jest efektywnie kompensowany przez pochłanianie. Możemy temu zapobiec przez ścinanie drzew i magazynowanie drewna. Efektywność takich przekształceń ekosystemów jest zależna od rodzaju terenu, gatunku drzew i wielu innych czynników, a więc sprawność tej metody jest bardzo niepewna.
Przykładowo w Polsce, gdzie sadzi się w większości lasy sosnowe, globalne ocieplenie temperatury, spotęgowane przez zmianę klimatu, przyczynia się do ich wysychania. Sprzyja to pożarom i ma swoje konsekwencje w postaci uwalniania się dużych ilości CO2 do atmosfery. Ponadto moment, w którym las wchodzi w fazę szybkiego wzrostu, kiedy absorbuje więcej CO2 niż go emituje, przypada na co najmniej dekadę po jego posadzeniu i może trwać aż do 100 lat. Nie można więc liczyć na to, że krótko po posadzeniu nowego las, 205 miliardów ton węgla błyskawicznie zniknie z powietrza. Katastrofa klimatyczna dzieje się tu i teraz, dlatego potrzebujemy edukacji klimatycznej bardziej niż kiedykolwiek, by móc stawić czoła kryzysowi.[2]
Bibliografia
[1]w roku 2013 emisje CO2 o charakterze antropogenicznym wyniosły ok. 36 miliarda ton CO2, z czego niemal 50% pozostało w atmosferze