Porozumienie Paryskie

Porozumienie Paryskie zostało zawarte w 2016 roku przez członków ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC). Dotyczy ono między innymi ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, adaptacji do zmiany klimatu oraz finansów. [1]

W treści porozumienia rządy państw członkowskich zobowiązały się do ograniczenie wzrostu średniej temperatury powierzchni Ziemi na poziomie znacznie poniżej 2°C w stosunku do poziomu przedindustrialnego. Skupiono się również na wysiłkach na rzecz ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C, aby zmniejszyć zagrożenia i wpływy związane z globalnym ociepleniem.

Wszyscy sygnatariusze powinni dążyć do osiągnięcia zerowej emisji gazów cieplarnianych netto. W tym celu planują uzyskać szczyt emisji "tak szybko jak to możliwe", a następnie dokonanie szybkiej redukcji w drugiej połowie XXI w.

Pod uwagę wzięte zostały także kompensacje finansowe zniszczeń i negatywnych skutków katastrofy klimatycznej, takie jak fale upałów czy wzrost poziomu morza.

Zważając na to, że ocieplenie przekroczyło 1°C już w 2015 r. [2], realizacja postanowienia o zatrzymaniu wzrostu średniej temperatury powierzchni Ziemi poniżej 2°C, a szczególnie 1,5°C jest koniecznym, ale również bardzo ambitnym celem. Wymaga od państw poważnych zmian i przemodelowania wielu dziedzin gospodarki. Z dzisiejszej perspektywy widzimy niestety, że szczytne cele porozumienia drastycznie odbiegają od rzeczywistości. Badania przeprowadzone 3 lata po konferencji przez London School of Economics zwróciły uwagę na fakt, że spośród 197 państw uczestniczących w porozumieniu tylko 16 w pełni respektuje jego zapisy.[3]